“West-Vlaanderen is een transitgebied voor aardgas naar de rest van Europa.” (Hilde Vanbelle, op de foto met collega Koenraad Decrock)

“Wist je dat we met zijn allen in de winter 10 keer zoveel aardgas verbruiken als in de zomer?”, steekt Hilde Vanbelle gepassioneerd van wal. Hilde woont in het landelijke Sint-Denijs bij Zwevegem en is industrieel ingenieur elektromechanica en Europees lasingenieur. Ze werkt al 26 jaar in de gaswereld, momenteel bij Fluvius als diensthoofd assets en netarchitectuur gas.

Aardgas komt België binnen via onderzeese pijpleidingen die uitmonden in de terminal in Zeebrugge. Dat gas komt uit Noorwegen en het Verenigd Koninkrijk. Daarnaast voeren tankers gas in vloeibare vorm aan uit Qatar. Ook in Duinkerke is een grote gasterminal. Dat gas komt via een leiding in Alveringem West-Vlaanderen binnen. “Net zoals in de logistiek is België een transitland voor aardgas naar de rest van Europa”, aldus Hilde Vanbelle.

• Lees ook: De baan op met Fluvius: ‘Snel en autonoom kunnen beslissen’

Druk verlagen

Fluxys slaat in Zeebrugge het aardgas op, verpompt het en plaatst het op hogedrukleidingen doorheen het land aan een druk van 68 bar. Dat is veel te hoog om jouw woning binnen te komen. Daarom takt Fluvius op verschillende plaatsen in Vlaanderen aardgas van dat hogedruknet af in zogenaamde ontvangststations. Dat is de specialisatie Hildes collega, Bruggeling Koenraad Decrock. Hij is diensthoofd exploitatie voor de grootste gasstations.

“In zo’n ontvangststation doen we drie dingen”, legt Koen uit. “Eerst gaan we meten: het volume gas dat in de leidingen komt en de bijhorende druk. Vervolgens gaan we die druk verlagen van 68 bar naar 15 of zelfs 5 bar. En tenslotte voegen we de typische geurstof toe aan het van oorsprong geurloze aardgas.”

Lekken vermijden

Hilde Vanbelle en haar team definiëren hoe een distributienet is opgebouwd en wat de levenscyclus is van de verschillende onderdelen. Ze bepalen ook de architectuur van de installaties om de gasdruk te reduceren. Aan de hand van een grondige studie en een risicoanalyse beslissen zij wat er in de cabine moet staan. Veiligheid is vanzelfsprekend cruciaal, zowel in het station als op het distributienet. Gasleidingen liggen roerloos onder de grond, maar onzorgvuldige graafwerken in de straat betekenen een risico op een lek.

Hilde: “Mijn collega’s ontwerpen het net en tekenen het in detail. Vervolgens legt een aannemer het net in de grond aan. Wij controleren daarna de aanleg en maken aansluitingen naar woningen en bedrijven.” De teams van Koen voeren op hun beurt preventieve controles uit, checken of alle componenten goed functioneren en voeren investeringswerken aan gasstations uit. “Storingen in het aardgasnet monitoren we vanuit een controlecentrum in Kortrijk en Torhout. Daar ontvangen we ook de meldingen van gasgeur. Dan rukt de wachtdienst uit. Om aardgas uit het Midden-Oosten en Scandinavië tot in de West-Vlaamse huiskamers te brengen, is een keten van gespecialiseerde ingenieurs en gastechnici dus levensnoodzakelijk”, besluit Koen. 

3 redenen waarom werken aan aardgasdistributie een duurzame job is

Aardgas is een fossiele brandstof die bij de verbranding CO2 uitstoot. De gasvoorraden zijn bovendien eindig. Blijven consumenten in de toekomst nog gebruikmaken van deze energiebron? Blijft het interessant om in deze tak van de energiesector te werken? Hilde Vanbelle van Fluvius volgt de trends in de gassector actief op en geeft drie antwoorden:

1. Er zijn tot op vandaag geen technische alternatieven om het volledige volume aan aardgas de komende decennia te vervangen. Een kleine vermindering van het verbruik kan wel.
2. Aardgas blijft een fossiele brandstof, maar we werken aan een vergroening door lokaal biomethaan te injecteren en dit te vermengen met het buitenlandse gas. De eerste injectie-installatie is al een jaar operationeel.
3. We onderzoeken of het mogelijk is om in de toekomst groene waterstof door het bestaande distributienet te laten stromen. Dat is complex en het vergt een aanpassing in onze netten en aan de installatie bij de klanten.

(Gert Verlinden)