Teambuilding

Ruth Lasters is leerkracht Frans in Borgerhout. In 2007 won ze met haar roman Poolijs de Debuutprijs.

Tijdens de middagpauze keken zij in de refter naar het journaal en toen er op televisie beelden getoond werden van glühwein drinkende stakers, zij aan zij gezeten op de parking van hun bedrijf, riep Irène Daveel: ‘Dat is het! Een staking!’

De collega’s van TS leefden oprecht mee met al die mensen die zij op tv zagen protesteren tegen nakende ontslagen, maar tegelijk viel hen ook de ontzettend warme sfeer op die tussen al die stakers hing. Nog voor het lunchuur ten einde was, hadden zij hun nieuwe teambuildingsactiviteit al volledig georganiseerd, als ging het om de takenverdeling van een Vlaamse kermis.

Irène zou voor drie jumbothermossen zorgen, gevuld met warme wijn, koffie en chocolademelk. Bruno kon makkelijk aan klapstoeltjes geraken zodat niemand zou moeten plaatsnemen op het koude grind van de bedrijfsparking, Ming-Ywat Lan zou al zijn Sister Sledge-cd’s meebrengen, zijn draagbare barbecue én kilo’s braadworsten. Lili zou warme plaids voorzien en Ludo, die als allerlaatste zijn hand had opgestoken, had de moeilijkste opdracht: een legitieme reden verzinnen voor hun staking.

Na lang tobben dacht Ludo aan het GPS-trackingsysteem waar sinds enkele weken alle bedrijfsvoertuigen mee waren uitgerust en waardoor iedereen op de werkvloer permanent kon zien waar iemand uithing. Gebrek aan privacy, luidde de verzonnen stakingsreden aldus, een ongenoegen dat blijkbaar zo écht leefde in het hele TS Heftrucks-universum dat niet alleen Ludo’s directe collega’s plaatsnamen op Bruno’s klapstoeltjes op de afgesproken stakingsdag, maar ook leden van drie andere TS-filialen die massaal kwamen toegestroomd, uit sympathie.

In een mum van tijd leek de parking meer op een festivalweide dan op een stakerspiket. Irène moest om de haverklap nieuwe glühwein gaan bijmaken, Ming-Ywat Lan stond druipnat van het zweet achter zijn grillstand, Bruno reed af en aan naar de superette voor bakken bier en facturiste Lili rilde omdat er geen enkele plaid meer over was, ze allemaal rond de schouders van dat ander, onbekend TS-volk hingen.

Toen er ook nog eens personeelsleden van filiaal 4 kwamen aangereden, goot Irène woest haar thermossen leeg tussen de inmiddels ladderzatte stakers, Ming-Ywat Lan liet zijn braadworsten met opzet verkolen op de grill, Lili duwde een robuuste vakbondsman van zijn klapstoeltje, Bruno riep ‘Profiteurs!’ en Ludo ging het gebouw binnen, waarna zijn collega’s hem volgden en eenmaal binnen hun gewone dagtaak aanvatten, naar elkaar glimlachend en Sister Sledge-nummers hummend.