De automaat

Ruth Lasters is leerkracht Frans in Borgerhout. In 2007 won ze met haar roman Poolijs de Debuutprijs.

In de loop der jaren zijn de collega’s van de firma ConSultans almaar luider en steeds tevergeefser ‘Goedemorgen!’ gaan zeggen tegen de leden van Luz Lamellengordijnen die meestal vrij nors voor zich uitkijken, ondanks de zonnige nichemarkt waarin zij werken. Het is inmiddels een publiek geheim dat er maar één productief team in het gebouw werkt en het andere slechts een broos samenhangsel van verzuurde individuen is. De leden van Luz L. geloven elk in meer complottheorieën tegen hun persoon dan dat er religies en levensbeschouwingen zijn.

Ondanks de totaal verschillende wind die door beide teams waait, hebben zij koffie leren drinken met elkaar. Automaatkoffie. De leden van Luz L. hebben de gewoonte om vooral de nummers 12# en 13# te gebruiken oftewel koffie zwart en ‘espresso doble’, waar het andere team voornamelijk 10# en 04# drinkt, café au lait en cappuccino. Zij laten elkaars nummers dus met rust en bereiken zo dan wel geen harmonie, maar toch de beste namaakharmonie verkrijgbaar.

En dan is de automaat aan vervanging toe. Er wordt een splinternieuwe geleverd met nummers die naar andere warme dranken verwijzen dan voorheen: voor de leden van ConSultans gewoon even wennen, voor die van Luz L. daarentegen een waar twistpunt als was er geen automaat maar een anti-radioactieve veiligheidscabine geleverd, met slechts plaats voor één personeelslid.

Maar wat voor beide teams problematisch is: het onderste gedeelte van de nieuwe automaat biedt plaats voor 21 soorten versnaperingen die nog door beide firma’s moeten worden gekozen. Een ‘voorstellenblad’ wordt op het prikbord gehangen, maar al gauw blijkt een versnaperingenconsensus onmogelijk. De leden van Luz L. eisen een arrangement van kurkdroge wafels en Bifiworst, terwijl die van ConSultans vooral chocolade en drinkyoghurt willen. Zij geraken er niet uit. En ook het voorstel om de beschikbare plaatsen door twee te delen, wordt gezien het oneven aantal van tafel geveegd. ConSultans weigert om zich voor de zoveelste keer weg te cijferen en de 21ste plaats zomaar af te staan. Er wordt gebekvecht tot de managers dan maar besluiten om het onderste gedeelte van de automaat leeg te laten.

De tien leden van ConSultans laten nooit iets onbenut, geen werkuur, geen prikbord, geen automaat. Zij schrijven voor elk van hun collega’s een reeks complimenten op postits en stoppen ze tussen hun deel van de klemmen in de automaat. Edwin Meys hoeft alleen maar op 03# te drukken, of daar valt al een papiertje met de zin ‘Een topmens in consulting, zuipen en zijn’ in de schuif van de automaat. Tessa Goris vindt haar mentale opkikkers onder het nummer 05#.

Onder 21# zitten er papiertjes met ongezouten uitlatingen aan het adres van het andere team. De leden van Luz L. weigeren om veertig cent in te werpen voor zulk een onzin en dat is allicht maar goed ook.