Boek 'Kantoor Kafka' over je niet goed voelen in je job

"Jonge mensen van achteraan in de twintig, begin dertig die thuis zitten en volledig uitgeblust zijn. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?" (Natacha Michiels, auteur)

Gebaseerd op haar eigen ervaringen schetst de journaliste een beeld van een bedrijfswereld waarin alles steeds beter en sneller moet en hoe werknemers eronder doorgaan, verstikt door een berg procedures en regeltjes. Twee jaar geleden stapte ze uit het kantoorleven.

“Voor ik begon te freelancen, heb ik verschillende kantoorjobs gedaan. De eerste vijf jaar waren oké, maar daarna volgden twee helse jaren. In die twee jaar heb ik in vier verschillende kantoren gewerkt. Op die ervaringen is het boek gebaseerd”, vertelt Natacha Michiels.

“Elke keer dacht ik van 'dit is het, hier ga ik blijven'. Maar al snel volgde de desillusie. Op een of andere manier matchten de verwachtingen en eisen van de werkgever niet met mijn normen en waarden. Ze gaven niet alleen het gevoel dat de schuld niet bij hen lag, op een bepaald moment begin je aan jezelf te twijfelen en denk je echt dat de 'fout' bij jezelf ligt. Je denkt 'toe, steek nog een tandje bij en werk nog wat harder'. Maar dat blijf je niet volhouden. Ik balanceerde op het randje van een burn-out”, getuigt de jongedame.

Jong en uitgeblust

“Ik merkte in mijn omgeving ook dat ik hier niet alleen in stond. Ik zie en hoor van meerdere mensen dat ze met hetzelfde gevoel zitten. Jonge mensen van achteraan in de twintig, begin dertig die thuis zitten en volledig uitgeblust zijn. Dat is toch niet normaal?”

Ze besloot het roer om te gooien en sloeg de weg van de journalistiek in, gecombineerd met een job als persoonlijk assistente van een meisje in een rolstoel. Haar ervaringen van die helse twee jaar ervoor begon ze van zich af te schrijven. En zo ontstond het idee van een boek. Daarin wil ze haar ervaringen delen met wie in hetzelfde schuitje zit en tonen dat ze eraan kunnen ontsnappen.

“Kantoor Kafka zal herkenbaar zijn voor veel (jonge) mensen die in jobs zitten waar ze zich niet goed bij voelen. Maar dat is niet alles. Hopelijk opent dit ook de ogen van werkgevers. Dat ze een keer in eigen boezem kijken en gaan beseffen dat het niet alleen draait om sneller en meer en om procedures en regeltjes”, stelt Michiels.

Kleine tot grote bedrijven

“Uiteraard is het niet overal kommer en kwel”, gaat de auteur voort. “Maar ik ben ervan overtuigd dat meer mensen in die toestand zitten dan velen beseffen. En niet alleen in grote bedrijven. Ik heb in die twee jaar op vier zeer gevarieerde plekken gewerkt, van klein tot groot, en kon vaststellen dat dit een trend is.”

“Mijn laatste werkplek waar ik terecht ben gekomen, sloeg alles. Dat was werkelijk kantoor Kafka. Je mocht elkaar niet aanspreken, tenzij het heel dringend was. Met je collega naast je moest je mailen”, getuigt Michiels. In het boek zijn namen en locaties weliswaar veranderd. “Ik wil niemand aan de schandpaal nagelen of schofferen.”

“Ik heb er geen zware turf van gemaakt om het boek zo toegankelijk mogelijk te maken. Om het wat luchtig te maken, is het ook geïllustreerd met herkenbare situaties van de hand van Mila Van Goethem. Ze geven mij weer in een situatie op kantoor”, licht de auteur toe.

“Jaag je dromen na”

Auteur Natacha Michiels geeft graag enkele tips voor wie zich in het boek herkent en zich gevangen voelt in zijn job.

1. Praat met je werkgever

“Geef niet zomaar op, maar probeer, als dat nog mogelijk is tenminste, eerst te praten met je werkgever. Misschien kom je samen wel tot een oplossing.”

2. Blijf zoeken

“Blijf zoeken en jaag je dromen na. Mensen denken soms dat ze niet echt een passie hebben, maar door te blijven zoeken, ontdekken ze die uiteindelijk toch. Ik dacht ook telkens mijn droomjob te pakken te hebben. Door te blijven zoeken, is het een heel andere richting uitgegaan.”

3. Laat het niet te ver komen

“Laat het niet zover komen dat je fysieke ongemakken begint te voelen. Dat is een alarmbel.”

4. Wees tevreden met minder

“Heb geen schrik van het met wat minder geld te moeten doen. Te vaak is dit voor mensen een rem en blijven ze aanmodderen. Het is toch beter dat je je ook mentaal en fysiek goed voelt?”

(Bart Roggeman)