Sport en spel hou je beter buiten de bedrijfsmuren

Zijn antwoord is kritisch: “Bedrijven die sport- of ontspanningsfaciliteiten aanbieden op de werkvloer moeten er zich bewust van zijn dat dit betuttelend kan overkomen. Sommige werknemers zullen het zelfs als bemoeizucht interpreteren. Die mensen willen met rust gelaten worden, ze hebben liever geen contact met de collega’s buiten de werksfeer. Als ze naar compensatie verlangen, zullen ze die wel in hun vrije tijd zoeken. Bovendien, als werknemers tussendoor een halfuur sporten of spelen, dan houdt dit automatisch in dat ze hun werktijd met een halfuur verlengen. Wie is daartoe bereid? In de non-profit of bij de overheid kan dat misschien nog werken, maar in de private sector zie je nu al een tendens om zelfs de middagpauzes zo kort mogelijk te houden.”

‘Waarom geen fitnessbonnen uitdelen?’

“Wellicht bieden ondernemingen die sport- en spelmogelijkheden aan om het personeel aan zich te binden, maar als je het teamgevoel en de betrokkenheid wil versterken, zou dit soort initiatieven beter spontaan, vanuit het personeel zelf, ontstaan. Maar als het niet door de bedrijfstop gedirigeerd wordt, is er natuurlijk weer het probleem dat medewerkers uiteenlopende interesses hebben. Het gevaar bestaat dat de keuze voor een bepaalde activiteit dus tot verdeeldheid kan leiden. Ik stel me ook vragen bij het blijvende karakter. Een fitnessinfrastructuur bijvoorbeeld vergt een zware investering, terwijl die toestellen snel verouderen. Het lijkt me dus beter om sport en spel buiten de bedrijfsmuren te houden. Waarom geen fitnessbonnen uitdelen?”

(peter.van.dyck@jobat.be)