Verplicht re-integratietraject voor langdurig zieken?
De kans dat een werknemer effectief terugkeert naar zijn werk na een langdurige ziekte, vermindert naargelang de duur van de afwezigheid toeneemt.
Anne-Catherine Bistiaux (38), procurement assistant bij de Belgische autoverdeler en -importeur d’Ieteren in Brussel, heeft hardnekkige rugproblemen. Een kapotte rugwervel speelt haar parten. Ze zit in een sukkelstraatje: de pijn wil maar niet weg, werken is niet evident, een burn-out leek door de fysieke en mentale uitputtingsslag een tijdlang niet veraf. In mei bleef ze vijf weken weg van het werk.
Anne-Catherine schreef zich in bij een rugschool en ging in juni terug werken. Deeltijds, 19 uren per week. “Makkelijk was het niet, maar mijn werkgever heeft me goed geholpen. Ik kreeg een dure, aangepaste stoel voor mensen met rugproblemen en ik werd uitstekend begeleid door mijn chef, die me vragen stelde over mijn situatie. De personeelsdienst raadde me op een bepaald moment zelfs af om al terug te komen, maar ik wou zelf terugkeren. Dat is een aanpak die je zeker niet bij alle bedrijven vindt. Ik ben hen daar erkentelijk voor. Ik ben professioneel, ik wil geen misbruik maken van mijn situatie. Ik was ook blij om terug te keren. Als je werkt, voel je je nuttig en heb je een sociaal leven.”
Op de vraag hoe vlot het werk nu gaat, antwoordt ze niet meteen positief. “Het gaat, al heb ik nog altijd veel pijn. Vanaf 9 januari werk ik terug vier vijfde en daar ben ik toch nog een beetje bang voor. Ik ben niet bang om te zeggen dat het niet lukt. Al heeft het me wel al door het hoofd geschoten: ze gaan me ontslaan. Zeker omdat ik meer dan twee jaar geleden een moeilijke zwangerschap had en zes maanden thuis moest blijven.”
Het is een verhaal dat Wim Gazia, die bij d’Ieteren werkt als tinter van autoruiten, kent. Hij viel meerdere keren uit, en vloog bij andere bedrijven na een tijdje aan de deur. Bij d’Ieteren hadden ze meer begrip en overlegden ze om te kijken hoe hij weer aan de slag kon. Deeltijds, gecombineerd met een uitkering. Ook hier werd een oplossing gezocht die werkbaar is voor beide partijen.
De regering wil daar ook toe bijdragen en mensen die langdurig ziek zijn, terug aan het werk helpen. Sinds 1 december zijn er de re-integratietrajecten voor langdurig zieken bij de eigen werkgever. Zo’n traject kan worden opgestart door de werknemer of zijn behandelende arts, door een geneesheer van de mutualiteit of door de werkgever. Het kan ten vroegste na vier maanden arbeidsongeschiktheid - een stuk langer dus dan de afwezigheid van Anne-Catherine Bistiaux. Komt er geen re-integratieplan, dan moet de werkgever motiveren waarom hij geen ander of aangepast werk aanbiedt. Indien de werknemer zelf de werkhervatting niet aanvaardt, moet hij uitleggen waarom.
Maar op die regeling heeft d’Ieteren dus niet op gewacht. Eric Debackere van de HR-afdeling van het bedrijf: “Sinds 2014 zetten we op een positief aanwezigheidsbeleid. Sanctioneren of negatief benaderen doen we niet meer. Dat is een foute benadering. Na veertien dagen of één maand, naargelang het een arbeider of bediende is, nemen we contact op en vragen we wat we kunnen doen om een terugkeer mogelijk te maken. We werken altijd op maat : aangepast werk, aantal werkpauzes invoeren, deeltijdse werkhervatting.”
D’Ieteren stelde twee jaar geleden vast dat het absenteïsme vrij hoog lag. Het screenen van de afwezigen bracht aan het licht dat er een vrij hoge frequentie was van mensen met spieraandoeningen en psychische aandoeningen (burn-out). “We hebben vorig jaar 37 trajecten gestart om mensen terug aan het werk te krijgen, dit jaar zijn dat er 32”, zegt Eric Debackere.
De aanpak is vrij arbeidsintensief, maar het loont, zegt hij. “Zowel voor het welzijn van de werknemer als de productiviteit is het goed. En dat is de bedoeling: dat beide partijen er beter van worden. En daar moet je beide inspanningen voor leveren. We zijn overtuigd van de voordelen. Al gebeurt het ook dat we mensen een spiegel moeten voorhouden: is dit nog wel een geschikte werkplek voor jou? Maar ook die mensen begeleiden we of laten we begeleiden.”
(ds)
13 januari 2017De kans dat een werknemer effectief terugkeert naar zijn werk na een langdurige ziekte, vermindert naargelang de duur van de afwezigheid toeneemt.
Meer en meer werknemers zijn langdurig ziek. Maar ben je beschermd tegen ontslag als je vaak of langdurig afwezig bent?
Met een kortdurend ziekteverzuim van 4,1 procent voor verzorgenden stak Familiehulp vorig jaar ver boven het gemiddelde uit. Te ver, vond de organisatie die prompt enkele experimentele maatregelen in het leven riep. “Wie ziek is, meldt dat nu direct aan de baas.”
"Wat doe ik met mijn bedrijfswagen bij ziekte of tijdskrediet? Dien ik deze terug in te leveren of niet?"
Mensen met een zittend beroep zullen het maar al te goed kennen: steken in de onderrug, pijnlijke polsen, storende hoofdpijn ...
Een werkgever mag communiceren over het eventuele vertrek of ontslag van een medewerker. Maar die informatie moet ook minimaal blijven!
Een eerste job is een sprong van je studententijd naar het volwassen leven. Voor sommigen een walk in the park, voor anderen reden tot paniek. 3 tips!
Show me the money! Of toch eerder iets anders? Wie van job verandert, doet dat niet altijd om alleen maar meer geld te verdienen...
Het is niet omdat je niet of minder goed hoort, dat die droomjob niet voor jou weggelegd is. De beroepsgroep van slechthorenden is groter dan je zou denken.