Dresscode: pak en das. Betaald door de firma?

Het is in principe de verantwoordelijkheid van de werkgever om werkkledij gratis ter beschikking te stellen aan zijn werknemers. Werkkledij is bedoeld om te voorkomen dat werknemers zich vuil maken tijdens het uitvoeren van hun werkzaamheden of taken. Voorbeelden zijn: een overall, een schort en een set bestaande uit een broek, een t-shirt en een jas. Een pak en das worden echter niet als werkkleding beschouwd: ze kunnen immers ook perfect privé gedragen worden.

Ontdek: Kan de werkgever jou een dresscode opleggen?

Vergeet de RSZ niet!

Ook al worden pak en das niet als werkkledij beschouwd, toch kan je steeds aan je werkgever vragen om tussen te komen in de kosten. Je werkgever kan dit echter zonder problemen weigeren. Is hij toch bereid om een tussenkomst te verlenen, dan is de strijd nog niet gestreden.

Deze tussenkomst zal door de RSZ en door de fiscus in principe immers als loon beschouwd worden, met alle gevolgen van dien. Stel dat je als werknemer 200 euro kledijvergoeding krijgt. Dan zal er 13,07 procent van dat bedrag naar de RSZ gaan en ongeveer 50 procent naar de fiscus (belastingtarief aanslagjaar 2024 voor een jaarlijks belastbaar inkomen van meer dan 46.440 euro). Van de 200 euro houd je dus ongeveer 90 euro over voor jouw nieuw pak. Beter dan niks, maar toch niet veel. 

Lees ook: Hoeveel bedraagt de RSZ?

Kosten eigen aan de werkgever?

De werkgever zou eventueel kunnen proberen om de kledijvergoeding als kosten eigen aan de werkgever te kwalificeren. Maar daarvoor zijn de voorwaarden zeer streng en het is dan ook aan te raden om hierover een voorafgaand akkoord met de fiscale administratie te sluiten.

Let bovendien op. Het is niet omdat de fiscus de kosten eigen aan de werkgever aanvaardt, dat de RSZ deze vergoeding ook als een terugbetaling van de kosten eigen aan de werkgever zal accepteren. Een fiscaal akkoord bindt de RSZ immers niet. 

Extra: Wat is een forfaitaire onkostenvergoeding?

(lm) - Bronnen: FOD Financiën/Group S